بررسی شیوع عفونت‌های قارچی سطحی و جلدی در دانشجویان ساکن در خوابگاه دانشگاه علوم پزشکی سمنان

سابقه و هدف: عفونت‌های قارچی سطحی اغلب آسیب یا عوارض چندانی ندارند به طوری که بیماران در اکثر موارد از وجود عفونت در خود ناآگاه هستند. این عفونت‌های قارچی پوستی اغلب جز عفونت‌های شایع و رایج محسوب می‌گردند. عفونت‌های قارچی جلدی عامل ابتلا و درگیری ناحیه درم و فولیکول مو می‌باشند که توسط عوامل درماتوفیتی ایجاد می‌گردند. زندگی در مکان‌های پرجمعیت از قبیل خوابگاه‌های دانشجویی شیوع عفونت‌های قارچی پوستی را میان ساکنین خوابگاه‌ها افزایش می‌دهد. هدف از این مطالعه ارزیابی اپیدمیولوژی عفونت‌های قارچی سطحی و جلدی میان دانشجویان ساکن در خوابگاه‌ها بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه در مجموع 704 دانشجوی مرد و زن که در خوابگاه زندگی می‌کردند از لحاظ هر گونه اختلال قارچی پوستی بررسی شدند و از موارد مشکوک به ضایعات قارچی نمونه‌برداری شد. سپس نمونه‌ها با بررسی مستقیم میکروسکوپی، رنگ متیلن بلو، کشت در محیط‌های اختصاصی و تست‌های بیوشیمیایی مورد ارزیابی قرار گرفتند.   یافته‌ها: در مجموع (79/8%) 95 دانشجو از لحاظ عفونت‌های قارچی جلدی و سطحی مثبت در نظر گرفته شدند. شیوع عفونت‌های جلدی و سطحی در دانشجویان زن (95 مورد) 8/74% و در دانشجویان مرد (25 مورد) 3/26% بود. در میان عفونت‌های قارچی سطحی، مالسزیا اووالیس فراوان‌ترین گونه جدا شده بود (77 مورد) 5/89%، ترایکو مایکوزیس آگزیلاریس و تینا ورسیکالر به ترتیب به عنوان کم‌ترین درصد گزارش شدند (8 مورد) 3/9% و (1 مورد)  2/1%. عفونت‌های قارچی جلدی از قبیل کچلی بین انگشتان پا شایع‌ترین عفونت جلدی  (8 مورد) 9/88% و کم‌ترین آن کاندیدیازیس جلدی (1 مورد) 1/11% گزارش شد. نتیجه‌گیری: نتایج به‌دست آمده در این مطالعه نشان داد که درصد قابل توجهی از دانشجویان به عفونت‌های قارچی مبتلا بودند و از آن جایی که این بیماری‌ها به شدت مسری هستند، توجه بیش‌تری باید انجام پذیرد تا از رخداد عفونت‌های قارچی جلدی و سطحی در میان دانشجویان ساکن در خوابگاه جلوگیری شود